MRI

Magnetic resonance imaging (MRI) is een techniek die gebruik maakt van een sterk magneetveld, hetgeen niet schadelijk is (zie module MRI techniek). Beeldvorming berust op beïnvloeding van protonen (waterstofatomen) door het magneetveld. MRI geeft zeer goed contrast tussen verschillende wekedelen, waardoor je weke delen pathologie goed kunt karakteriseren. Daarnaast kan er (niet jodiumhoudend) contrast gegeven worden om nog meer informatie te verkrijgen; dit wordt met name gebruikt voor de detective en karakterisatie van tumoren, metastasen of infectie en het afbeelden van vaten/vaatpathologe (= MR angiografie). Zie bijv. figuur 12.

Je kunt organen in verschillende richtingen afbeelden en in tegenstelling tot CT maakt het geen gebruik van schadelijke (ioniserende) straling. Lucht bevat weinig protonen en geeft daardoor geen signaal af en is dus zwart op de beelden (denk bv. aan de longen). Hiervoor is CT of conventioneel onderzoek dus meer geschikt.

Nadeel van MRI is dat het onderzoek lang duurt, gemiddeld variërend van 20 tot 45 minuten. In deze tijd beeld je maar een klein deel van het lichaam af (bv. alleen het hoofd of gericht op een orgaan in de bovenbuik). Het is duur en minder beschikbaar dan CT.  MRI is niet geschikt voor patiënten met claustrofobie, – patiënten die niet stil kunnen liggen, patiënten met bepaalde corpora alinea (bv bepaalde pacemakers, vaatclips in het brein of een metaal splinter in het oog). Hele obese patiënten passen niet in de nauwe tunnel. Implantaten zoals prothesen zijn geen contra-indicatie, maar kunnen lokaal wel forse artefacten geven doordat ze het magneetveld verstoren.