MRI Techniek

Algemene MRI termen

Signaalintensiteit:
Bij de MRI spreek je over een lage,  intermediaire en een hoge signaalintensiteit. Afhankelijk van het scanprotocol wordt het weefsel als wit  (= hoge signaalintensiteit), als een grijstint (= intermediaire signaalintensiteit) of als donkergrijs/zwart (= lage signaalintensiteit) weergegeven. 

Gradient:  
Een extra magnetische veld die handmatig toegevoegd kan  worden aan het  magnetische veld van het MRI apparaat. Op deze manier wordt er een extra onderverdeling gemaakt in het ‘totale’ magnetische veld. Gradientspoelen  worden o.a.  gebruikt om de locatie van de protonen in de X, Y en Z-as te bepalen.

Sequentie:  
Combinatie van radiofrequente pulsen en gradienten ( = ‘toegevoegde magnetische velden’)  die samen de bouwblokken vormen voor een MRI serie. Zo praat je bijvoorbeeld over een ‘T1 gewogen sequentie’ en een ‘T2 gewogen sequentie’.
 

MRI sequenties

• T1 gewogen opname
• T2 gewogen opname
• PD gewogen opname
• Gradiënt & spin echo sequentie
• Vetsupressie
• MRI contrast
• Diffusie gewogen opname
• In-uit-fase

Voor het onderscheid tussen normale anatomie en pathologie zijn contrastverschillen nodig. Contrast wordt verbeterd wanneer twee gebieden die dicht bij elkaar liggen een hoge en een lage signaalintensiteit hebben. Er zijn heel veel verschillende MRI sequenties (>100) en alle proberen het weefselcontrast zou goed mogelijk te optimaliseren.
Elk MRI beeld is opgebouwd uit een T1 component en een T2 component (zie ook onderdeel Relaxatie) Het is mogelijk om een van twee componenten voor een groot deel uit te schakelen, zodat je een resp. een T1 gewogen of een T2 gewogen opname overhoudt. Een speciale vorm is de proton density (PD) gewogen opname. Met deze sequentie kan het aantal protonen per volume gevisualiseerd worden. Hiervoor dient zowel het T1 component als het T2 component  uitgeschakeld te worden.
Hieronder volgt een korte beschrijving van enkele veel gebruikte MRI sequenties.